หิน
ภาษาไทย แก้ไข
การออกเสียง แก้ไข
| การแบ่งพยางค์ | หิน | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | hǐn |
| ราชบัณฑิตยสภา | hin | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /hin˩˩˦/(สัมผัส) | |
รากศัพท์ 1 แก้ไข
สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *triːlᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᩉᩥ᩠ᨶ (หิน), ภาษาลาว ຫີນ (หีน), ภาษาไทลื้อ ᦠᦲᧃ (หีน), ภาษาไทดำ ꪬꪲꪙ (หิน), ภาษาไทใหญ่ ႁိၼ် (หิน), ภาษาไทใต้คง ᥞᥤᥢᥴ (หี๋น), ภาษาอาหม 𑜍𑜢𑜃𑜫 (ริน์), ภาษาจ้วง rin, ภาษาแสก หรี่น, ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง hin
คำนาม แก้ไข
หิน (คำลักษณนาม ก้อน)
คำประสม แก้ไข
คำแปลภาษาอื่น แก้ไข
ของแข็งที่ประกอบด้วยแร่
คำคุณศัพท์ แก้ไข
หิน (คำอาการนาม ความหิน)
- (ภาษาปาก) ยากมาก
- ข้อสอบหิน
- (ภาษาปาก) เข้มงวดมาก
- ครูคนนี้หิน
- (ภาษาปาก) เหี้ยมมาก, แข็งมาก
- เขาเป็นคนใจหิน
รากศัพท์ 2 แก้ไข
คำกริยา แก้ไข
หิน
คำพ้องความ แก้ไข
รากศัพท์ 3 แก้ไข
ยืมมาจากภาษาสันสกฤต हीन (หีน) หรือภาษาบาลี หีน
รูปแบบอื่น แก้ไข
การออกเสียง แก้ไข
| การแบ่งพยางค์ | หิน | [เสียงสมาส] หิน-นะ- | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | hǐn | hǐn-ná- |
| ราชบัณฑิตยสภา | hin | hin-na- | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /hin˩˩˦/(สัมผัส) | /hin˩˩˦.na˦˥./ | |
คำคุณศัพท์ แก้ไข
หิน
ภาษาคำเมือง แก้ไข
การออกเสียง แก้ไข
- (เชียงใหม่) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /hin˨˦/
คำนาม แก้ไข
หิน