มีน
ภาษาไทย แก้ไข
รากศัพท์ แก้ไข
ยืมมาจากภาษาสันสกฤต मीन (มีน) หรือภาษาบาลี มีน
การออกเสียง แก้ไข
การแบ่งพยางค์ | มีน | [เสียงสมาส] มี-นะ- | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | miin | mii-ná- |
ราชบัณฑิตยสภา | min | mi-na- | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /miːn˧/(สัมผัส) | /miː˧.na˦˥./ | |
คำพ้องเสียง | มีฬห์ |
คำนาม แก้ไข
มีน
คำวิสามานยนาม แก้ไข
มีน
ภาษาบาลี แก้ไข
รูปแบบอื่น แก้ไข
เขียนด้วยอักษรอื่น
คำนาม แก้ไข
มีน ช.
- ปลา
การผันรูป แก้ไข
ตารางการผันรูปของ "มีน" (เพศชาย)
การก \ พจน์ | เอกพจน์ | พหูพจน์ |
---|---|---|
กรรตุการก (ปฐมา) | มีโน | มีนา |
กรรมการก (ทุติยา) | มีนํ | มีเน |
กรณการก (ตติยา) | มีเนน | มีเนหิ หรือ มีเนภิ |
สัมปทานการก (จตุตถี) | มีนสฺส หรือ มีนาย หรือ มีนตฺถํ | มีนานํ |
อปาทานการก (ปัญจมี) | มีนสฺมา หรือ มีนมฺหา หรือ มีนา | มีเนหิ หรือ มีเนภิ |
สัมพันธการก (ฉัฏฐี) | มีนสฺส | มีนานํ |
อธิกรณการก (สัตตมี) | มีนสฺมิํ หรือ มีนมฺหิ หรือ มีเน | มีเนสุ |
สัมโพธนการก (อาลปนะ) | มีน | มีนา |