ผม
ภาษาไทย แก้ไข
การออกเสียง แก้ไข
| การแบ่งพยางค์ | ผม | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | pǒm |
| ราชบัณฑิตยสภา | phom | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /pʰom˩˩˦/(สัมผัส) | |
รากศัพท์ 1 แก้ไข
สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *prɤmᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨹᩫ᩠ᨾ (ผ็ม), ภาษาลาว ຜົມ (ผ็ม), ภาษาไทลื้อ ᦕᦳᧄ (ผุม), ภาษาไทใหญ่ ၽူမ် (ผูม), ภาษาอาหม 𑜇𑜤𑜪 (ผุํ), ภาษาปักษ์ใต้ พ่ม, ภาษาจ้วง byoem, Shangsi Zhuang pʰomᴬ¹, ภาษาแสก ผรั่ม
คำนาม แก้ไข
ผม (คำลักษณนาม เส้น)
คำพ้องความ แก้ไข
- ดูที่ อรรถาภิธาน:ผม
การใช้ แก้ไข
บางทีก็ใช้เข้าคู่กับคำ เผ้า เป็น ผมเผ้า หรือ เผ้าผม
คำประสม แก้ไข
คำแปลภาษาอื่น แก้ไข
ขนที่ขึ้นอยู่บนศีรษะ
รากศัพท์ 2 แก้ไข
ตัดมาจาก กระผม
คำสรรพนาม แก้ไข
ผม
คำพ้องความ แก้ไข
- ดูที่ อรรถาภิธาน:ฉัน
คำประสม แก้ไข
คำแปลภาษาอื่น แก้ไข
ภาษาคำเมือง แก้ไข
การออกเสียง แก้ไข
- (เชียงใหม่) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /pʰom˨˦/
คำนาม แก้ไข
ผม
- อีกรูปหนึ่งของ ᨹᩫ᩠ᨾ (ผ็ม)