บพิตร
ภาษาไทย แก้ไข
รูปแบบอื่น แก้ไข
รากศัพท์ แก้ไข
ยืมมาจากภาษาเขมรกลาง បពិត្រ (ปพิตฺร), បពិត (ปพิต), បពិទ (ปพิท), បុពិត្រ (ปุพิตฺร), បុពិត (ปุพิต), បុពីត្រ (ปุพีตฺร), បុព្វិត្រ (ปุพฺวิตฺร), បូពិត្រ (ปูพิตฺร), បូពិត (ปูพิต), แรกสุดจากภาษาสันสกฤต पवित्र (ปวิตฺร, “สะอาด; บริสุทธิ์; ศักดิ์สิทธิ์; ไม่มีบาป”); เทียบภาษาบาลี ปวิตฺต; ร่วมรากกับ ประวิตร
การออกเสียง แก้ไข
การแบ่งพยางค์ | บอ-พิด | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | bɔɔ-pít |
ราชบัณฑิตยสภา | bo-phit | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /bɔː˧.pʰit̚˦˥/(สัมผัส) | |
คำพ้องเสียง | บพิธ |
คำสรรพนาม แก้ไข
บพิตร
การใช้ แก้ไข
โดยมากเป็นคำที่พระสงฆ์ใช้แก่เจ้านาย ซึ่งใช้คำเปลี่ยนไปตามพระอิสริยยศของเจ้านาย เช่น สมเด็จพระราชภคินีบพิตร สมเด็จพระบรมวงศบพิตร บรมวงศบพิตร พระเจ้าวรวงศบพิตร พระวรวงศบพิตร ฯลฯ