ต่ำต้อย

ภาษาไทย

รากศัพท์

ต่ำ +‎ ต้อย

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์ {ไม่ตามอักขรวิธี; เสียงสระสั้น}		ต่ำ-ต็้อย
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	dtàm-dtɔ̂i
	ราชบัณฑิตยสภา	tam-toi
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/tam˨˩.tɔj˥˩/(สัมผัส)

คำคุณศัพท์

ต่ำต้อย (คำอาการนาม ความต่ำต้อย)

1. มีความเป็นอยู่ทางสังคม หรือตำแหน่งหน้าที่ต่ำกว่าจนเปรียบเทียบกันไม่ได้, มีความเป็นอยู่ทางสังคมที่ด้อยกว่าผู้อื่น.