ขยุม
ภาษาไทย แก้ไข
รากศัพท์ แก้ไข
ยืมมาจากภาษาเขมรเก่า ខ្ញុំ (ขฺญุํ)
การออกเสียง แก้ไข
การแบ่งพยางค์ | ขะ–หฺยุม | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | kà–yǔm |
ราชบัณฑิตยสภา | kha–yum | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /kʰa˨˩.jum˩˩˦/(สัมผัส) |
คำนาม แก้ไข
ขยุม
คำสรรพนาม แก้ไข
ขยุม
- (โบราณ) ขยม, ฉัน, เป็นสรรพนามบุรุษที่ 1
คำกริยาวิเศษณ์ แก้ไข
ขยุม