ก้อย
ภาษาไทย แก้ไข
การออกเสียง แก้ไข
การแบ่งพยางค์ {ไม่ตามอักขรวิธี; เสียงสระสั้น} | ก็้อย | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | gɔ̂i |
ราชบัณฑิตยสภา | koi | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /kɔj˥˩/(สัมผัส) |
รากศัพท์ 1 แก้ไข
ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ກ້ອຍ (ก้อย), ภาษาไทลื้อ ᦂᦾᧉ (ก้อ̂ย), ภาษาไทใหญ่ ၵွႆႈ (ก้อ̂ย), ภาษาไทใต้คง ᥐᥩᥭᥲ (ก้อ̂ย)
คำนาม แก้ไข
ก้อย
- นิ้วเล็กที่สุดของนิ้วทั้ง 5
- เรียกสมมุติด้านหนึ่งของสตางค์หรือเหรียญกระษาปณ์ ในการเล่นปั่นแปะหรือโยนหัวโยนก้อย
คำตรงข้าม แก้ไข
- (ด้านของเหรียญ): หัว
คำคุณศัพท์ แก้ไข
ก้อย
- (ล้าสมัย) เล็ก
- หัวเท่ากิ่งก้อย
- หัวเล็กนิดเดียว
- ไม่รู้จักนิ้วก้อยหัวแม่มือ
- ไม่รู้จักเด็กไม่รู้จักผู้ใหญ่, ไม่รู้จักต่ำสูง
รากศัพท์ 2 แก้ไข
เทียบภาษาอีสาน ก้อย, ภาษาลาว ກ້ອຍ (ก้อย)
คำนาม แก้ไข
ก้อย
ภาษาคำเมือง แก้ไข
การออกเสียง แก้ไข
- สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /kɔ̂j/
คำกริยาวิเศษณ์ แก้ไข
ก้อย
ภาษาอีสาน แก้ไข
คำนาม แก้ไข
ก้อย
- ก้อย (อาหาร)