ดูเพิ่ม: กัลยาณ

ภาษาไทย แก้ไข

รากศัพท์ แก้ไข

ยืมมาจากภาษาสันสกฤต कल्याणी (กลฺยาณี, ผู้มีความดี; ผู้มีความงาม) หรือ ภาษาบาลี กลฺยาณี (ผู้มีความดี; ผู้มีความงาม)

การออกเสียง แก้ไข

การแบ่งพยางค์
{เสียงพยัญชนะซ้ำ}
กัน-ละ-ยา-นี
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงgan-lá-yaa-nii
ราชบัณฑิตยสภาkan-la-ya-ni
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/kan˧.la˦˥.jaː˧.niː˧/(สัมผัส)

คำนาม แก้ไข

กัลยาณี

  1. (ร้อยกรอง) นางงาม, หญิงงาม