กรุง
ภาษาไทย แก้ไข
รากศัพท์ แก้ไข
ยืมมาจากภาษาเขมรเก่า ក្រុង៑ (กฺรุงฺ), ក្រុង (กฺรุง), កុរុង៑ (กุรุงฺ), จากภาษามอญ-เขมรดั้งเดิม *kruŋ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาเขมร ក្រុង (กฺรุง), ภาษาลาว ກຸງ (กุง)
การออกเสียง แก้ไข
การแบ่งพยางค์ | กฺรุง | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | grung |
ราชบัณฑิตยสภา | krung | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /kruŋ˧/(สัมผัส) |
คำนาม แก้ไข
กรุง